Naar Denemarken, caravan uitproberen

Na een aantal jaren een huisje te hebben gehuurd, was het er dan toch van gekomen. In november 2006  kochten we weer een caravan.  De keus viel op een Knaus 500 Cheers bouwjaar 2001, met een vast bed, toiletruimte en genoeg leefruimte voor ons en onze hond Sam, want hij hoort er natuurlijk bij en dat wil ie weten ook.

Op 30 april 2007 was het dan zover, we gingen de caravan testen.

Met de campingcard van de ACSI op zak vertrokken we op zaterdagmorgen om 8 uur naar Skærbæk in Denemarken, wat vlakbij de dam naar het eiland Romo ligt.   Dat Romo een mooi eiland is dat weten we, omdat we tijdens de vorige paar vakanties daar een huisje hadden gehuurd.

Onderweg troffen we het niet met de drukte op de Autobahn, vooral voor de Elbe-tunnel in Hamburg waar we aansloten achter een dubbele rij auto's van ongeveer 10 kilometer lengte.  We spraken daar gelijk af, dat we de volgende keren beter maar op zondag zouden vertrekken.  Al met al was het ongeveer 5 uur 's middags dat we ons aanmelden bij de receptie van  Skærbæk- Familie-Camping. We troffen een leuke rustige camping met gemoedelijke beheerders, waar we snel een tamelijk grote plaats uitzochten.  Wat ons wel opviel was, dat de aanwezige campingbewoners die veelal op een seizoenplaats stonden,  de leeftijd van 60 jaar al wat langer geleden waren gepasseerd. Natuurlijk had dat te maken met de tijd van het jaar, iedereen moest werken, alleen wij waren een week vrij. 

De eerste nacht was het flink koud en hebben we de kachel zachtjes door laten branden, de buitentemperatuur zakte tot bijna het vriespunt, hoorden we later.   Overdag genoten we van het mooie weer en omdat het echt warm was, dacht ik erover om het dak van de voortent te installeren voor wat schaduw.  Dus, de voortent tevoorschijn gehaald maar dat ding was zo groot en onhandig,  4 verschillende delen en niet te tillen.  Nou, ik had ineens geen zin meer en heb de hele handel maar weer onder het bed gestouwd.  Zo blijkt dat proefkamperen niet alleen leuk is maar ook nog handig kan zijn.  Nadat we thuis kwamen eerst naar de Vrijbuiter geweest voor een Fiamma-luifel, zo'n ding hangt in een zak met ritsen aan de zijwand van de caravan  en ben je hem nodig, rol je hem heel gemakkelijk uit, de poten zitten er al aan.  De voortent ligt nu op zolder te wachten op de volgende eigenaar.  Hij is wel mooi, een originele Knaus. 

Omdat het lekker warm weer was, maakten we 's middags al gauw een tochtje naar het strand van Romo. Fijn in de zon, dachten we.  Nadat we het Sonderstrand opreden richting zee, zagen we wandelaars en fietsers met dikke jassen aan, dat leek niet goed!  Nou, dat klopte wel, er stond een harde koude wind, dus na een tijd met Sam en de bal te hebben gespeeld, geloofden we het wel.  Met tranen in de ogen (van de wind hoor), weer in de auto gestapt, daar was het tenminste  warm .  Omdat je op het eiland toch het hele strand, 15 km. lang en 3 km. breed af kunt rijden, zijn we over het strand naar Lakolk gereden, daar wat boodschappen gehaald en via de dam terug naar de camping waar we nog fijn in de zon konden zitten, met een drankje erbij. (Deens bier, ook lekker!) 

Zo naderden we al weer veel te snel het einde van de week.  Omdat we toch deze keer nog op zaterdag maar wel vroeg gingen rijden, rekenden we vrijdagavond alvast even af.  Dat viel ook al weer mee, dankzij de Camping-Card was het incl. alles € 12.00 per nacht, waarvan we van de 7 nachten maar 6 hoefden te betalen.   Denemarken duur?  Valt wel mee hoor! 

Zo reden we om 8 uur weg van de camping en na een aantal stops onderweg kwamen we om 3 uur 's middags weer thuis, zonder files!!

Een weekje proefkamperen was jammer genoeg teneinde.  Laatste week van juni tot half juli weer naar Denemarken, maar dan richting Funen (Fyn).